Idjtihād

Slotwoord

Met het verstrijken van de eeuwen kunnen de goddelijke wetgevingen veranderen. Binnen het tijdsbestek van één eeuw kunnen zelfs verschillende profeten, met uiteenlopende wetten, naar verschillende volkeren worden gezonden – en dat is ook daadwerkelijk gebeurd.

Na de komst van de Zegel der Profeten (saw) was er geen behoefte meer aan nieuwe shariaDe islamitische wetgeving die voortkomt uit de verzen van de Kuran en de handelingen en de spreuken van profeet Muhammed (saw).’s, aangezien de grote wetgeving die hij bracht – de universele shariaDe islamitische wetgeving die voortkomt uit de verzen van de Kuran en de handelingen en de spreuken van profeet Muhammed (saw). – in elke eeuw en voor elk volk toereikend was. Wel bleef er – in de details van de voorschriften – tot op zekere hoogte behoefte aan verschillende madhabEen Islamitische wetschool die gevormd is door mensen die de interpretaties en oordelen van bepaalde mudjtehidīn aannemen, aangaande de details van het praktiseren van de Islamitische wetgeving.’s, aangepast aan tijd, plaats en omstandigheden.

Zoals kleding met de seizoenen verandert en medicijnen variëren naar gelang de gesteldheid van een persoon, zo veranderen wetgevingen met de eeuwen, en stemmen de shariaDe islamitische wetgeving die voortkomt uit de verzen van de Kuran en de handelingen en de spreuken van profeet Muhammed (saw).-bepalingen zich af op de aard en omstandigheden van volkeren. Het gedetailleerde deel van de shariaDe islamitische wetgeving die voortkomt uit de verzen van de Kuran en de handelingen en de spreuken van profeet Muhammed (saw). is namelijk afgestemd op de toestand van de mensheid – en dient dienovereenkomstig als geneesmiddel.

In de tijd van de voorgaande profeten bestonden er grote verschillen tussen de sociaal-maatschappelijke niveaus van mensen. Ze leefden in sociaal opzicht ver van elkaar verwijderd, en gedroegen zich tot op zekere hoogte als een ruwe en onstuimige massa. In hun uitdrukking en ontwikkeling waren zij nog primitief, en stonden zij dicht bij het nomadische leven. In overeenstemming met hun levenshouding verschenen er dan ook verschillende, uiteenlopende goddelijke wetgevingen. Er waren zelfs op één continent, binnen hetzelfde tijdvak, meerdere profeten met verschillende sharīʿa’s.

Maar met de komst van de Profeet van het Einde der Tijden (saw) is de mensheid als het ware opgeklommen van een basisschoolniveau naar een voortgezet niveau. Door veel omwentelingen en contacten kwam de mensheid in een toestand waarin zij één enkele leraar kon aanhoren, één enkele boodschap kon ontvangen, en kon leven naar één enkele shariaDe islamitische wetgeving die voortkomt uit de verzen van de Kuran en de handelingen en de spreuken van profeet Muhammed (saw).. Er was daarom geen behoefte meer aan verschillende shariaDe islamitische wetgeving die voortkomt uit de verzen van de Kuran en de handelingen en de spreuken van profeet Muhammed (saw).’s en evenmin aan verschillende leraren.

Aangezien de mensheid echter nog niet volledig gelijkgetrokken is in niveau en niet leeft binnen één uniforme maatschappelijke structuur, zijn er verschillende madhahibIslamitische wegscholen die gevormd zijn door mensen die de interpretaties en oordelen van bepaalde mudjtehidīn aannemen, aangaande de details van het praktiseren van de Islamitische wetgeving. (islamitische wetscholen) ontstaan. Als de overgrote meerderheid van de mensheid zou leven als leerlingen van één hogeschool – met een gedeelde levensstijl en op gelijke hoogte – dan zou het mogelijk zijn de wetscholen te verenigen. De omstandigheden in de wereld laten een dergelijke ontwikkeling echter nog niet toe, waardoor ook de wetscholen van elkaar blijven verschillen.